25 ตุลาคม 58

เช้านี้ลมหนาวมาหน่อยๆ อีกแล้ว
หยุดยาว 3 วัน เพื่อนบ้านไป ตจว. เลยค่อนข้างเงียบ
ชอบมากเลย รู้สึกสบายดี

เห็นคนอื่นเค้าไปโอซาก้ามาราธอนแล้วอยากไปบ้างจังเลย ก็คิดนะว่าไปไกลๆ คงอยากเที่ยวด้วย ต้องอยู่หลายวันหน่อย แต่ก็ไม่รู้ว่าทุนทรัพย์จะได้กี่วัน แถมต้องคูณ 3 คนอีก แพงเลยทีนี้

วันนี้ไม่ได้ออกไปไหน เลยต้องกินกาแฟซองที่บ้านเพราะง่วงๆ
รสชาติสู้กาแฟสดไม่ได้เลย ก็แน่นอนอยู่แล้วเนอะ
ขนาดกาแฟสดยังไม่อร่อยเท่ากันทุกร้านเลย

บางร้านถ้าเห็นเครื่องชงเล็กๆ จะไม่ค่อยสนใจอยากซื้อเท่าไหร่
ไม่ได้แบ่งชนชั้นนะ แต่หลายทีแล้วที่เจอเครื่องเล็กๆ แล้วมันไม่อร่อยอ่ะ

ฟังดูเรื่องมากใช่มะ ?
ดูดัดจริตไรเงี้ยะ…?

ก็น้อมรับในความดัดจริตนะฮะ

จิตใจไม่สบายมาประมาณเดือนนึงแล้ว
กลืนไม่เข้าคายไม่ออก
อะไรที่เคยคิดว่าสรุปได้ ก็วุ่นวาย สับสน งงงวย

พยายามที่จะไม่พยายาม แต่มันแย่ว่ะ
ไม่ว่าจะทำยังไงมันก็แย่
ไอ้สิ่งที่เป็นอยู่เนี้ย

ก็ฟังครูบาอาจารย์ไประหว่างวัน ก็ช่วยได้
แต่ก็เหมือนลงหลุมหลบภัยอ่ะ พอออกมาก็ต้องเจอ
ลืมตาตื่นมาก็เจอ

รู้สึกต๊อแต๊เหมือนกัน
แต่ทำไงได้ มันทำอะไรไม่ได้
สงสัยต้องรอให้สุกงอมหรือไม่ก็บ้าไปเลย
จบๆ กันไป